Primavera
As frouriñas nos eidos asoman
pois chegou o soliño quentando,
e os capullos asombrados miran
o milagro que fai o bo Deús.
Verdes prados con auga abondosa,
e os paxaros cantando nas ramas,
pinos, bidueiros e carballos tamen,
e regatos con auga clariña.
Non hay cousa más bela que ver,
que os vestidos que levan as frores
son ou blancos, azues ou rosas,
e todas xuntas bailan un ballet
pois o vento acompasa a sua danza.
Mais parece que o campo ten vida,
xa desperta da noite do inverno.
Así fora dos humans tal dicha,
que dempois de morrer nos chegara,
unha voz que dixera levanta
que xa temos aquí a Primavera.
Gloria Teiga Freijomil
(Grupo Poético Brétema)
No hay comentarios:
Publicar un comentario